CIA και Χόλιγουντ, σχέσεις στοργής

Στο κατασκοπευτικό θρίλερ ο θεατής έχει την ψευδαίσθηση ότι θα μάθει για θέματα που του αποκρύπτονται - σε αρκετές μάλιστα περιπτώσεις αγωνιά μπας και δει κάποια δική του θεωρία συνωμοσίας να επιβεβαιώνεται. Γίνεται δηλαδή, λίγο ηδονοβλεψίας αλλά και λίγο Τζέιμς Μποντ κοιτώντας μέσα απο τις κλειδαρότρυπες των μυστικών υπηρεσιών.

Από εκεί όμως που οι κατάσκοποι ήταν είτε οι κακοί («Τρεις μέρες του Κόνδορα»), είτε οι βασανισμένοι και αξιολύπητοι («Ο κατάσκοπος που γύρισε από το κρύο») - εξαιρώντας φυσικά τον Μποντ - κυρίως μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, ο πράκτορας της CIA και του FBI έγινε το νέο κινηματογραφικό πρότυπο, ο υπέρτατος θετικός, άτρωτος ήρωας.
Γι' αυτό εργάζεται (σκληρά) ο κύριος Τσέις Μπράντον που ξενυχτάει στη CIA και αποτελεί, εδώ και χρόνια, τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και το Χόλιγουντ: η δουλειά του είναι να διαβάζει σενάρια ώστε να αποφασίσει αν τις σκιαγραφούν με αρνητικό ή μή τρόπο. Αν ναι, η CIA αρνείται οποιαδήποτε βοήθεια στους παραγωγούς, όπως συνέβη στη σειρά ταινιών "The Bourne Identity" με τον Μάτ Ντέιμον και "Παιχνίδι κατασκόπων" με τους Ρόμπερτ Ρέντφορντ και Μπραντ Πιτ.
Αντίθετα, στη νεόκοπη «Ναυμαχία» του Πίτερ Μπεργκ, με τον Λάιαμ Νίσον και την τραγουδίστρια Ριάνα, η συνεργασία των σεναριογράφων με τις υπηρεσίες έκανε δυνατή τη χρήση πέντε πολεμικών πλοίων και την εμφάνιση του υπουργού Ναυτικών Ρέι Μέιμπους!
tanea.gr