Η Φραγκίσκα Μεγαλούδη ζει με τον άνδρα της και τον 4χρονο γιο της στην πρωτεύουσα της Βόρειας Κορέας από τον Ιανουάριο του 2013, ενώ είχε στο παρελθόν επισκεφθεί τη χώρα άλλες δύο φορές.
Την προηγούμενη Δευτέρα, έφυγε από τη χώρα κατόπιν δικής της επιλογής, όπως διευκρινίζει, μαζί με άλλες γυναίκες και παιδιά διπλωματών και στελεχών του ΟΗΕ, που υπηρετούν στη Βόρεια Κορέα.
Η ίδια, είναι συνεργάτης του δημοσιογραφικού τμήματος IRIN του ΟΗΕ, διαμένει στην Πιονγκ Γιαγκ, όπου υπηρετεί ο πατέρας του παιδιού της, ως στέλεχος του ΟΗΕ.
Η κ. Μεγαλούδη είχε επιβεβαιώσει αρχικά στο Αθηναϊκό Πρακτορείο την εσπευσμένη αναχώρηση τους για το Πεκίνο, λόγω της κλιμάκωσης της κρίσης.
«Θα μείνουμε στο Πεκίνο για λίγες μέρες και ελπίζουμε πως δεν θα συμβεί τίποτα και θα επιστρέψουμε στην Πιονγκ Γιανγκ» είπε.
Πρόσθεσε δε πως το κλίμα στην πρωτεύουσα της Βόρειας Κορέας είναι ήρεμο «αν και υπάρχει κάποια ένταση».
«Δεν υπάρχει εδώ ένας κακός που απειλεί τον πλανήτη, αλλά παίζεται ένα πολιτικό, στρατιωτικό παιχνίδι για το οποίο σε μεγάλο βαθμό φταίνε και οι ΗΠΑ που δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για ουσιαστική διπλωματική λύση», είχε αναφέρει χαρακτηριστικά.
Πάντως, την Κυριακή το Λονδίνο υποβάθμισε τον κίνδυνο, δηλώνοντας επισήμως ότι δεν υπάρχει λόγος απομάκρυνσης των Βρετανών διπλωματών, παρά την προειδοποίηση της Πιονγκ Γιαγκ προς τις ξένες πρεσβείες
Το NEWS 247 συνομίλησε με τη Φραγκίσκα Μεγαλούδη προσπαθώντας να μεταφέρει την εικόνα που έχει μια Ελληνίδα που ζει στη Βόρεια Κορέα, την ώρα που η διπλωματική κρίση κλιμακώνεται με όλα τα διεθνή δίκτυα να έχουν στραμμένη την προσοχή τους στη χώρα.
Πόσα χρόνια έχετε ζήσει στη χώρα;
Είναι η τρίτη φορά που βρίσκομαι στη Βόρεια Κορέα και τώρα είμαι εδώ από τον Ιανουάριο. Εργαζόμουν στο δημοσιογραφικό πρακτορείο του ΟΗΕ ΙΡΙΝ στην Μπανγκόκ οπού έμενα ένα χρόνο και όταν ολοκλήρωσα το συμβόλαιο μου, ήρθα εδώ όπου συνεχίζω πλέον ως εξωτερικός συνεργάτης του ΙΡΙΝ.
Πως θα περιγράφατε την καθημερινή ζωή στη Βόρεια Κορέα;
Η καθημερινή ζωή είναι διαφορετική από την στερεοτυπική εικόνα που έχει κάποιος στο μυαλό του. Σίγουρα είναι πιο ελεγχόμενη και οι πολίτες πιο πειθαρχημένοι αλλά δεν διαφέρει επί της ουσίας από τον υπόλοιπο κόσμο. Οι άνθρωποι πάνε στις δουλειές τους, τα παιδιά παίζουν στο δρόμο. Γενικά είναι μια ήσυχη πόλη.
Πονάτε με την εικόνα της Ελλάδας και των Ελλήνων; Ποια είναι κατά τη γνώμη σας τα σημαντικότερα προβλήματα της ελληνικής κοινωνία;
Έρχομαι συχνά στην Ελλάδα επειδή και συνεργάζομαι με δημοσιογραφικά μέσα στην Ελλάδα άλλα και ένα μεγάλο κομμάτι των ερευνών μου το έχω αφιερώσει στην Ελλάδα. Δημοσιεύω συχνά θέματα που αφορούν την κοινωνική κατάσταση στη χώρα σε μέσα του εξωτερικού, όπως για παράδειγμα στη Huffington Post για την οποία τώρα ετοιμάζω με το συνεργάτη μου φωτογράφο Στυλιανο Παπαρδελα να δημοσιεύσουμε την έρευνα μας από την Κρήτη σχετικά με την συμβίωση Ελλήνων και αλλοδαπών.
Φυσικά και με πονάει όλο αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα και προσπαθώ με το δικό μου τρόπο να ευαισθητοποιήσω την κοινή γνώμη όσο μπορώ.
Νομίζω λείπει από τους Έλληνες η αυτοκριτική και η αίσθηση της κοινωνικής ευθύνης. Έχουμε μάθει να είμαστε λαός που αδιαφορεί για ό,τι δεν τον επηρεάζει άμεσα και αυτό μόνο δεινά μπορεί να φέρει.
Υπάρχει ανεργία στη Βόρεια Κορέα;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει ανεργία στην Βόρεια Κορέα με δεδομένο ότι είναι μια καθαρά κρατική οικονομία όπου η κυβέρνηση αποφασίζει και τον καταμερισμό των εργασιών.
Υπάρχει ενημέρωση στη Βόρεια Κορέα, για το τι γίνεται στις χώρες του εξωτερικού; Σε αντιδιαστολή, υπάρχει έλεγχος στη διαδικτυακή ενημέρωση;
Το διαδίκτυο στη ΒΚ είναι προσβάσιμο μόνο στους ξένους που εργάζονται στην χώρα μέσω δικτύων των δικών τους οργανισμών.. Παρόλα αυτά έχει εξαπλωθεί η χρήση κινητών τηλεφώνων – κάτι που παλαιοτέρα δεν ίσχυε. Ίσως κάποια στιγμή αυτό να συμβεί και με το διαδίκτυο.
Έχετε συνηθίσει να εργάζεστε στο εξωτερικό. Υπάρχει κάποιο περιστατικό που σας συγκλόνισε και θα το θυμάστε για πάντα;
Πολλές ιστορίες από την Αφρική κυρίως με έχουν συγκλονίσει αλλά αυτό που κάθε φορά βρίσκω μοναδικό είναι η δύναμη του ανθρώπου να αντιμάχεται ακόμα και τις πιο δύσκολες καταστάσεις και να επιβιώνει. Η ζωή πάντα νικάει στο τέλος.
Θα ήθελα να επιστρέψω Ελλάδα αρκεί να μπορώ να έχω την ελευθέρια να κάνω την δουλεία μου όπως πρέπει
Θα θέλατε να ξαναζήσετε – επιστρέψετε στην Ελλάδα;
Θα ήθελα να επιστρέψω Ελλάδα αρκεί να μπορώ να έχω την ελευθέρια να κάνω την δουλεία μου όπως πρέπει. Να μπορώ να παραμένω πιστή στις αρχές μου και να συνεχίσω να γράφω για τα αίτια όσων ζούμε χωρίς ποτέ να χρειαστεί να υπηρετήσω συγκεκριμένη πολιτική ή εκδοτική γραμμή. Υπό αυτές τις συνθήκες ναι, θέλω να επιστρέψω στην χώρα μου.
Πιστεύετε πως η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση τα επόμενα χρόνια;
Πιστεύω πως η κρίση που βιώνει η Νότια Ευρώπη και φυσικά η χώρα μας δεν έχει ακόμα δείξει όλη της την αγριότητα. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να χαρακτηρισθεί «ανθρωπιστική» σίγουρα όμως είναι μια βαθιά πολιτική και κοινωνική κρίση. Νομίζω η απάντηση βρίσκεται για άλλη μια φορά στην συσπείρωση των λαών της Ευρώπης και στην πίστη ότι υπάρχει και άλλη πορεία. Η υποταγή και η απελπισία είναι κακός σύμβουλος.
Η ίδια, γράφει άλλωστε της εμπειρίες της και στο προσωπικό της blog, «Ταξιδεύοντας: η άλλη όψη», για την Πιονγκ Γιανγκ με τα εντυπωσιακά της κτίρια και για την καθημερινότητα στην πόλη.
«Θυμάμαι ότι η πρώτη φορά που άκουσα για την Βόρεια Κορέα ήταν στην δεκαετία του 90 όταν ένας φοβερός λιμός είχε πλήξει τη χώρα. Τότε, μεταξύ 1994 και 1998, οι φυσικές καταστροφές, η κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ που έφερε και την κατάρρευση της οικονομίας αλλά και οι κακές πολιτικές επιλογές οδήγησαν σε μαζικούς θανάτους από πείνα εκατοντάδες χιλιάδες άτομα, ο αριθμός των οποίων κυμαίνεται από 300.000 μέχρι 3.500.000″, γράφει χαρακτηριστικά.
Για τη Βόρεια Κορέα οι ΗΠΑ είναι η χώρα που ποτέ δεν πλήρωσε για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε στο βορειοκορεατικό έδαφος αλλά και ένας ιδανικός εχθρός για εσωτερική κατανάλωση. Για τις ΗΠΑ -που ποτέ δεν κέρδισαν τον πόλεμο της Κορέας αλλά αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν-η Βόρεια Κορέα είναι το τελευταίο απομεινάρι του ψυχροπολέμου αλλά και η αφορμή να διατηρούν ακόμα-κάπου 70 χρόνια μετά- στρατιώτες και όπλα στην «πίσω αυλή» της Κίνας.
Ο άξονας του κακού λοιπόν, το ερμητικό βασίλειο, η χώρα με τα πυρηνικά, την πείνα, εκεί όπου όλοι φοράνε στρατιωτικές στολές και ξυπνάνε με σειρήνες κάθε πρωί, κλαίνε με λυγμούς στις στρατιωτικές παρελάσεις και γιορτάζουν ακόμα με λαμπρές τιμές τα γενέθλια του Αιώνιου Ηγέτη που έχει πεθάνει εδώ και είκοσι χρόνια», αναφέρει για τη σχέση Β. Κορέας και ΗΠΑ.
Σε ότι αφορά τα προβλήματα της χώρας, γράφει:
«Το πιο αγκαθωτό πρόβλημα της Βόρειας Κορέας πάντως παραμένει το επισιτιστικό. Η χώρα αποτελείται κατά 80% από ορεινά και άγονα εδάφη ενώ σχεδόν κάθε χρόνο έχει να αντιμετωπίσει τυφώνες, πλημμύρες και εκτεταμένες ξηρασίες. Αυτά, σε συνδυασμό με την έλλειψη μηχανοκίνητης γεωργίας και καυσίμων εντείνουν το πρόβλημα. Και σίγουρα το εμπάργκο και οι περιορισμοί στις εισαγωγές δεν βοηθούν την κατάσταση…».
«Τα βασικά προϊόντα, ρύζι, σόγια, πατάτες και αλεύρι μοιράζονται στο 70% των κατοίκων σε συγκεκριμένους τόπους διανομής είτε κάθε μήνα είτε κάθε 15 μέρες. Αντιστοιχούν περίπου 200 κιλά δημητριακών το μήνα ανά άτομο ενώ στα κοινοτικά μαγαζιά οι πολίτες προμηθεύονται συγκεκριμένες ποσότητες από λάδι, μπαχαρικά, αλάτι και ξύδι. Οι ποσότητες διαφέρουν ανάλογα με την διαθεσιμότητα αλλά και την εργασία των κατοίκων, με τους στρατιωτικούς και τους αγρότες να προηγούνται. Συνήθως οι περισσότεροι συμπληρώνουν το φαγητό τους καλλιεργώντας λαχανικά σε μικρούς κήπους ή μαζεύοντας άγρια φρούτα και χόρτα στις παρυφές των πόλεων.
Υπάρχουν επίσης και αγορές-επίσημες και ανεπίσημες-όπου μπορεί κανείς να προμηθευτεί πολλά περισσότερα αγαθά αρκεί να έχει σκληρό νόμισα να ξοδέψει.
Το παραεμπόριο με την Κίνα ανθεί και στην ουσία αυτό κινεί την οικονομία ολόκληρης της χώρας και επιτρέπει και στους βορειοκορεάτες μια μικρή αλλά γλυκιά γεύση από τα αγαθά του καπιταλισμού.
Ως ανταλλάγματα η Βόρεια Κορέα εξάγει λιγνίτη, χρυσό, σίδερο ενώ υπολογίζεται ότι στο έδαφος της βρίσκεται απόθεμα ύψους 6 τρις σπάνιων γαιών».
Στη συνέχεια τονίζει πως στην πρωτεύουσα της χώρας «δεν κυκλοφορούν άνθρωποι – ρομπότ και στρατιώτες, αλλά «γυναίκες ντυμένες με δυτικά ρούχα και άντρες με κουστούμια. Πολλοί θα μιλάνε στο κινητό τους. Ναι, τα κινητά έχουν κατακλύσει τη Βόρεια Κορέα και ο αριθμός των χρηστών αυξάνεται κατακόρυφα.
Θα δείτε αρκετό κόσμο να πηγαίνει στη δουλειά του με το λάπτοπ ενώ όλα σχεδόν τα παιδιά θα κυκλοφορούν με roller skates, τη νέα μόδα που έχει τρελάνει κάθε βορειοκορεάτη από 5 έως 15 χρονών.
Αν και τα δημόσια λεωφορεία, τρόλεϊ και τραμ είναι συνήθως ασφυκτικά γεμάτα, η πλειοψηφία προτιμά να μετακινείται με τα πόδια-κυρίως λόγω των συχνών διακοπών του ηλεκτρικού που καθιστούν τις μετακινήσεις με τραμ και τρόλεϊ μάλλον περιπετειώδεις».
Και η εμπειρία της αποτυπώνεται στις φωτογραφίες της που συχνά ανεβάζει στην προσωπική της σελίδα (την ευχαριστούμε για την ευγενική παραχώρηση).
.trelokouneli.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου