. Θα μιλήσουμε για μουσική με αφορμή την Eurovision και την Ελληνική συμμετοχή καθώς έχεις εκφράσει άποψη και κυρίως έχεις προσωπική εμπειρία. Πιστεύεις ότι πρέπει να λάβουμε μέρος; Θεωρείς ότι υπάρχει σωστός εκπρόσωπος για την χώρα μας;
Πολύ φασαρία για την Eurovision, κι’ αν δεν πάμε, δεν έγινε και τίποτα, δεν το θεωρώ κανένα σημαντικό γεγονός πλέον και λόγω κρίσης δεν νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε περιττά έξοδα.
Όταν συμμετείχα εγώ ήταν άλλες εποχές, δεν ήταν όπως είναι σήμερα, καμία σχέση. Τώρα είναι πιο εμπορική, είναι άλλο πράγμα…, τώρα είναι τελείως κατασκευασμένα τα πράγματα, πρέπει να έχεις μάρκετινγκ. Τότε δεν ήταν έτσι, ήταν αλλιώς, ήταν διαφορετικά.
Όσο για το ποιος θα πάει; Υπάρχουν τόσα παιδιά…, να στείλουμε ένα καινούριο παιδί που να είναι πολύ καλό.
Πως κρίνεις την πορεία του τραγουδιού στην εποχή που διανύουμε, πιστεύεις ότι έχει φθίνουσα πορεία; Θα έχουμε τραγούδια που θ’ αφήσουν εποχή, όπως αυτά που έχουν γίνει διαχρονικά και ακούγονται και σήμερα από τις νεότερες γενιές;
Να περιμένουμε λίγο όμως; Το ακούω συνέχεια αυτό, ότι τα καινούρια τραγούδια δεν είναι ωραία σαν τα παλιά και πάει λέγοντας… Μα πώς θα είναι ωραία, δεν έχουν περάσει ακόμη 30 χρόνια να φανεί ποιο είναι το καλό ή κακό, μην βιαζόμαστε, μην συγκρίνουμε το παρόν με το παρελθόν, είναι μεγάλο λάθος αυτό, δημιουργούμε μια άποψη έτσι που γερνάει το μυαλό του ανθρώπου…
Όχι, δεν ήταν ωραιότερα παλιότερα, τώρα είναι πιο ωραία, έχουμε και ωραιότερους στίχους, ωραιότερες ενορχηστρώσεις και πιο ωραία πράγματα, άσε που τώρα βγαίνουν καταπληκτικές μελωδίες, αυτή η γεροντοφιλία πια, δεν ήταν ωραία τότε…, η ψυχή μας έβγαινε... Αυτό όμως που επικρατεί μοιάζει με μηχανή που παράγει τραγουδιστές ιδίων προδιαγραφών, πιστά αντίγραφα. Λίγοι είναι αυτοί που ξεχωρίζουν για το προσωπικό του στυλ, που έχουν χαρακτήρα και προσωπικότητα, μια δική τους ταυτότητα στο τραγούδι αλλά και στην εμφάνιση τους, ίσως γι’ αυτό να μιλάμε για το παλιό καλό τραγούδι…
Σε αυτό έχεις δίκιο, δεν επιμένουν σήμερα στην προσωπικότητα. Σε αυτό συμφωνώ, νομίζω ειδικά στην Ελλάδα πρέπει να ποντάρουν σε προσωπικότητες χροιάς, φωνής και ύφους. Το έχουμε αυτό στην χώρα μας, ανοίγει ένα σουβλατζίδικο που κάνει πίτα με βούλα στη μέση, θα το κάνουν κι άλλοι.
Δεν το έχουμε μόνο στο τραγούδι, όμως, ισχύει γενικότερα. Αυτό είναι λάθος για εμένα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχουμε παιδιά με πολύ ωραίες φωνές, με προσωπικότητα;
Επίσης να σου θυμίσω τη περίοδο της μεταπολίτευσης, κυκλοφορούσαν όλες οι τραγουδίστριες με κατσαρό μαλλί, ήταν χοντρές και φορούσαν ινδικά. Πάντα συνέβαινε αυτό, γι’ αυτό μην αγιάζουμε το παρελθόν και βρίζουμε το παρόν, είναι άσχημο πράγμα.
tvnea.blogspot
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου