Χλώριο :Υπεύθυνο για τα ολοένα αυξανόμενα κρούσματα αλλεργιών

Υπεύθυνο για τα ολοένα αυξανόμενα κρούσματα αλλεργιών αποδεικνύεται το χλώριο καθώς νέα έρευνα επιβεβαιώνει τις υποψίες για άμεση σχέση ανάμεσα 
στο χλώριο και την αύξηση των κρουσμάτων τροφικών αλλεργιών.

Το χημικό που χρησιμοποιείται για την απολύμανση του πόσιμου νερού, αλλά εμπεριέχεται και σε πολλά εντομοκτόνα και προϊόντα οικιακής χρήσης, αποδυναμώνει την ανεκτικότητα του οργανισμού σε κάποιες τροφές. Οπως προέκυψε από τη μελέτη του Αμερικανικού Κολεγίου Αλλεργίας, Ασθματος και Ανοσολογίας, οι ενήλικες με υψηλά επίπεδα διχλωροφαινόλης -χημικό υποπροϊόν του χλωρίου- στα ούρα τους είχαν 80% περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν τροφική αλλεργία. Συγκεκριμένα, από τους 2.211 ενήλικες με υψηλά επίπεδα διχλωροφαινόλης στα ούρα, οι οποίοι συμμετείχαν στην έρευνα, οι 411 έπασχαν από τροφική αλλεργία και οι 1.016 από περιβαλλοντική αλλεργία. «Η υπερβολική χρήση διχλωροφαινόλης μπορεί να συμβάλει στην αύξηση των κρουσμάτων τροφικών αλλεργιών στις δυτικοποιημένες κοινωνίες» καταλήγει η έρευνα, ενώ η επικεφαλής της μελέτης Ελίνα Τζέρσχοφ εξηγεί ότι παλαιότερες έρευνες έχουν δείξει ότι τόσο η περιβαλλοντική μόλυνση όσο και οι τροφικές αλλεργίες αυξάνονται στις ΗΠΑ. «Η δική μας έρευνα έδειξε ότι αυτές οι δύο τάσεις μπορεί να συνδέονται και ότι η αυξημένη χρήση εντομοκτόνων και άλλων χημικών συνδέεται με την εξάπλωση των τροφικών αλλεργιών» προσθέτει.

Η τροφική αλλεργία προκαλείται από την υπερβολική αντίδραση του ανοσοποιητικού μας συστήματος σε κάποιο ή κάποια αλλεργιογόνα προϊόντα και μπορεί να πάρει τη μορφή αιφνίδιας και απειλητικής για τη ζωή αντίδρασης -γνωστή και ως αναφυλαξία-, εκζέματος ή εξανθήματος. Οι κυριότερες πηγές διχλωροφαινόλης για τους καταναλωτές είναι, όπως εξηγούν οι ειδικοί, τα προϊόντα που εμπεριέχουν triclosan, το οποίο χρησιμοποιείται συνήθως σε κραγιόν, οδοντόκρεμες και face washes. Πρόκειται για μια αντιβακτηριακή ουσία, η οποία διασπώμενη μπορεί να σχηματίσει διχλωροφαινόλη. Το νερό της βρύσης, το οποίο επίσης περιέχει χλώριο, δεν αποτελεί συνήθως πηγή κινδύνου λόγω των αυστηρών κανονισμών ελέγχου που διενεργούνται από τις αρμόδιες αρχές προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι δεν απειλείται η δημόσια υγεία.