Φίλος με τον Χάρισον Φορντ ο Αλέξης Κωστάλας!

Θεέ μου, σε παρακαλώ δώσε μου μια ωραία φωνή». Αυτό ήταν το παράπονο του μικρού Αλέξη
και γι’ αυτό παρακαλούσε στις προσευχές του. Ούτε να γίνει πλούσιος ούτε όμορφος ούτε να αποκτήσει δόξα.

Ποιος να του το έλεγε ότι χρόνια αργότερα η φωνή του θα ήταν μια από πιο αναγνωρίσιμες στην ελληνική τηλεόραση. Μια φωνή που εδώ και πολλά χρόνια κρατάει συντροφιά στους ακροατές του ραδιοφώνου και που έχει συνδεθεί απόλυτα με τις μεταδόσεις του αγώνων καλλιτεχνικού πατινάζ στην ΕΡΤ. Κι όμως, όταν ήταν μικρός ο Αλέξης Κωστάλας δεν καμάρωνε καθόλου για τη χροιά του. «Δεν με ενδιέφερε αν θα ήμουν όμορφος ή πλούσιος. Επειδή είχα πολύ ωραίους γονείς, το είχα πάρει απόφαση. “Αλέξη”, έλεγα στον εαυτό μου, “εσύ είσαι μια κακή εκδοχή των γονιών σου, πάρε το απόφαση. (γέλια). Αυτό που ζητούσα με πολύ παράπονο ήταν να μου δώσει ο Θεός μια ωραία φωνή, γιατί πίστευα ότι ήταν πολύ άσχημη. Το ζητούσα σταθερά, για χρόνια. Βέβαια, έπαιξε ρόλο και η Δανάη Στρατηγοπούλου, η τραγουδίστρια που έμενε στη γειτονιά μου. Μου είπε μια φράση που μου δημιούργησε κόμπλεξ. Hμουν μικρός και η φωνή μου μπασάριζε και η Δανάη με είχε αποκαλέσει “φάλτσο”. Με πλήγωσε πολύ και από εκεί ξεκίνησε η ιδέα ότι έχω κακή φωνή», θυμάται ο Αλέξης Κωστάλας.

Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν πολύ μικρός. Τα παιδικά του χρόνια στα Ανω Πετράλωνα ήταν δύσκολα, επικίνδυνα, φτωχικά, σκληρά, όπως και η εποχή. «Δύσκολα χρόνια. Κατοχή, απελευθέρωση, εμφύλιος. Είχαμε ζήσει και είχαμε δει πολλά. Αλλά είναι χρόνια που κουβαλάω μέσα μου και είναι πολύτιμα. Πιστεύω ότι δεν πρέπει να ξεχνάς. Το παρελθόν μας είναι αυτό που χτίζει το μέλλον. Εζησα τα περίφημα συσσίτια, πάρα πολύ φτώχεια και πείνα», εξιστορεί.

Παιδί που άκουγε πολύ και μίλαγε λίγο ο Αλέξης, δεν του άρεσε να του υποδεικνύουν τι να κάνει. «Από μικρός [Ο Αλέξης Κωστάλας (αριστερά) τα χρόναι που ξεκινούσε το μεγάλο του τηλεοπτικό ταξίδι.] ς όταν έλεγα “όχι”, δεν ήθελα να μου το ξαναπούν. Αυτό ισχύει μέχρι και σήμερα. Οταν κάτι δεν μου πήγαινε, έλεγα απλώς “όχι”. Hρεμα γλυκά, όμορφα. Ημουν ένα παιδί που ήθελε πολλά πράγματα, αλλά δεν ήξερε τι ήθελε», παραδέχεται και γελάει.

Η μητέρα του, η κυρία Αννα, τον μεγάλωσε με στερήσεις αλλά και με πολλή αγάπη. «Ηταν μια γυναίκα με τα δύο χειρότερα ελαττώματα, για την εποχή εκείνη. Ηταν πάρα πάρα πολύ όμορφη και είχε άποψη. Ηταν τόσο όμορφη που την είχα παρακαλέσει να μην έρχεται να ρωτάει για την πρόοδό μου στο γυμνάσιο, γιατί γινόταν το “έλα να δεις”», λέει γελώντας με καμάρι και συνεχίζει: «Δεν φοβόταν τη ζωή. Είχε ακεραιότητα, ήταν καθαρός άνθρωπος και αυτά που δεν μπόρεσε εκείνη να χαρεί, θέλησε όχι μόνο να μου τα χαρίσει, αλλά μου άνοιξε και τις πόρτες, μου έδωσε τα φτερά για να πετάξω. Δεν μου έκλεισε τους ορίζοντες. Ηταν εκείνη που με έστειλε να μάθω ξένες γλώσσες, που 9 ετών με έστειλε να μάθω πιάνο, που μου είπε πως αν θέλω να φύγω για σπουδές στην Αμερική, αν χρειαστεί, θα πουλήσει το σπίτι για τα έξοδά μου».

Ο Αλέξης Κωστάλας πήρε, λέει, πολλή αγάπη όχι μόνο από τη μητέρα του, αλλά και από τους συγγενείς του. Ακόμα και στα παράλογα, για την εποχή και την οικονομική τους κατάσταση αιτήματά του, υπήρχε μια γλυκιά απάντηση. «Θυμάμαι μια φορά γυρνούσαμε σπίτι με τη μητέρα μου και είδα ένα πιάνο σε μια βιτρίνα. Της λέω: “Μαμά, θα μου το πάρεις;” Για να εισπράξω την απάντηση: “Τίποτα άλλο, Αλεκάκι μου;” Με γλυκό τρόπο μού έδωσε να καταλάβω ότι για εμάς τουλάχιστον σε εκείνη τη φάση δεν ήταν δυνατόν».

Τελειώνοντας το γυμνάσιο έφυγε στην Αμερική για να σπουδάσει με υποτροφία στο πανεπιστήμιο πολιτικός μηχανικός. «Αν είναι δυνατόν! Πήγα να σπουδάσω πολιτικός μηχανικός γιατί η γιαγιά μου, η μαμά του πατέρα μου, η κυρία Φλώρα που έμενε [Στο πλατό της ΕΡΤ (ο Αλέξης Κωστάλας διακρίνεται στο βάθος).] στο Κολωνάκι, είχε γείτονα έναν αρχιτέκτονα που έβγαζε πολλά χρήματα. Είπα, λοιπόν, κι εγώ: “Θα γίνω πολιτικός μηχανικός”. Βέβαια, με τα μαθηματικά είχα απλώς μια σχέση αμοιβαίου σεβασμού. Δεν υπήρχε καθόλου αγάπη” .

Aνθρωπος που έλκεται από το απρόβλεπτο, που ζει τις στιγμές του, που μαγεύεται από το άγνωστο, κατάφερε γρήγορα να προσαρμοστεί. «Στην Αμερική πήγα με πλοίο και πέρασα καταπληκτικά. Είμαι από τους ελάχιστους Ελληνες που δεν είχα κανέναν συγγενή στην Αμερική. Δεν φοβήθηκα. Αλλωστε, πάντα με γοητεύει να φεύγω. Μου αρέσει να ταξιδεύω. Ο,τι αγαπώ το κουβαλάω μέσα μου, αυτό δεν αλλάζει με τίποτα. Η περιπέτεια της γνωριμίας είναι από τα μεγαλύτερα δώρα της ζωής. Το απρόβλεπτο είναι η ομορφιά της ζωής. Η πρώτη λέξη που άκουσα όταν έφτασα στο πανεπιστήμιο ήταν: “Ρε μ..., αυτός πρέπει να είναι”. Ηταν δύο φοιτητές Ελληνες που είχαν έρθει να με υποδεχθούν, ο Κυριάκος και ο Πλάτωνας. Εκείνοι ήταν τελειόφοιτοι, αλλά για έναν χρόνο ήταν δίπλα μου σε ό,τι χρειαζόμουν Ο Πλάτωνας μάλιστα είχε μάθει και όλους τους ξένους να βρίζουν χυδαιότατα στα ελληνικά», θυμάται ο δημοσιογράφος.

Τελικά η «συμπάθεια» για τα μαθηματικά δεν… προχώρησε και ο Αλέξης Κωστάλας άλλαξε κατεύθυνση: τελείωσε οικονομία και φιλολογία, ενώ αργότερα έκανε μεταπτυχιακά στη γλωσσολογία. «Ηταν τα πιο ωραία χρόνια, αλλά ήταν και δύσκολα. Πέρασα πείνα ως φοιτητής. Από 69 κιλά γυμνασμένος από την ενόργανη και τον χορό, έμεινα 50 κιλά. Δεν έβρισκα δουλειά και έπινα μόνο νερό. Αλλά τα φοιτητικά χρόνια νομίζω ότι είναι τα πιο όμορφα».

Συμφοιτητής του και φίλος του ήταν ο Χάρισον Φορντ. «Είμαστε μαζί στο πανεπιστήμιο. Εκείνος ήταν δύο χρόνια μικρότερος. Είμαστε φίλοι. Τότε εμείς τον λέγαμε Χάρι και σπούδαζε Ιστορία», λέει απλά.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα και αφού εκπλήρωσε τις [Ο Αλέξης Κωστάλας (πρώτος από δεξιά) σε οικογενειακό τραπέζι στο πατρικό του σπίτι στα Ανω Πετράλωνα.] στρατιωτικές υποχρεώσεις του, ο Αλέξης Κωστάλας αρχικά εργάστηκε στο αεροδρόμιο ως εποχικός υπάλληλος της Air France και στη συνέχεια ήρθε η ΕΡΤ. «Εμαθα ότι η ΕΙΡ έπαιρνε κόσμο και έκανα μια αίτηση. Τρακαρισμένος είχα μπει στο γραφείο του τότε διευθυντή Αναστάσιου Πεπονή, στον οποίο είμαι ευγνώμων, γιατί δεν ήξερα κανέναν και μου άνοιξε μια πόρτα και μπήκα στον χώρο, χωρίς να το έχω ποτέ σκεφτεί. Ενα πολύ ωραίο ταξίδι που λέγεται τηλεόραση και ραδιόφωνο άρχισε από τότε και συνεχίζεται. Αν μου έλεγαν παλαιότερα ότι θα μιλάς στην τηλεόραση, θα τους έλεγα: “Είστε τρελοί; Με τι φωνή να μιλήσω;”».

Γνώρισε ανθρώπους που τον βοήθησαν, που τον καθοδήγησαν, που κοντά τους έμαθε όσα γνωρίζει για τη δουλειά και όπως λέει: «Η ΕΡΤ είναι πάντα το σπίτι μου».

Η μητέρα του ήταν αυστηρή κριτής στα θέματα της δουλειάς του. Δεν του χαριζόταν. «Ηταν τσεκουράτη! Μετέδιδα μια βραδιά μπαλέτου. Η εικόνα δεν ήταν καλή, αν και την είχαν φτιάξει λίγο ηλεκτρονικά. Μίλησα λοιπόν αργότερα με τη μητέρα μου, η οποία μου είπε: “Ησουν σαν μανάβης που μιλούσε για μπαλέτο”. Είχα, βλέπετε, μουστάκι τότε. Ηταν τόσο ειλικρινής», αφηγείται γελώντας.

Η πρόταση του ΑΝΤ1 και η συνάντηση με τον Λάτσιο

Οταν του έγινε η πρόταση για συμμετοχή του στο σόου του ΑΝΤ1 «Dancing with the stars”, αναρωτήθηκε αν του έκαναν πλάκα. Η συνάντησή του με τον Γιάννη Λάτσιο έπαιξε ρόλο στο να δεχτεί.

«Φαντάζομαι με προσκάλεσαν ως άνθρωπο της ΕΡΤ που έχει ασχοληθεί με τον χορό. Δεν φοβήθηκα. Οταν συνάντησα τον κ. Λάτσιο, από την πρώτη στιγμή τον συμπάθησα. Είχε μια ευγένεια, μια ηρεμία, δεν σε πίεζε. Ηταν ειλικρινής και ήμουν ειλικρινής. Τον ρώτησα αν υπήρχαν… ρόλοι στην κριτική επιτροπή και μου απάντησε πως ο καθένας λέει αυτό που νομίζει. Δεν υπάρχει ο ρόλος του καλ [Στην κριτική επιτροπή του Dancing with the stars.] ού, του κακού, κλπ. Μ ενδιέφερε επίσης ποιοι θα ήταν στην επιτροπή. Μίλησα με τον Γιώργο Παπαστεφάνου, που είναι πολύ φίλος μου, για να πάρω την άποψή του. Αν μου έλεγε να μην πάω, θα έλεγα όχι στην πρόταση. Ο Γιώργος δεν μου είπε τίποτα και εγώ πονηρά σκεπτόμενος, δεν το τσίγκλησα το θέμα και πήγα», περιγράφει.

Στο σόου περνάει καλά. Αν και έχει αγαπημένο ζευγάρι, δεν το αποκαλύπτει. «Υπάρχουν πολύ καλοί, και άνδρας και γυναίκα διαγωνιζόμενοι. Σε ό,τι αφορά την επιτροπή, είμαστε πολύ καλά. Υπάρχει μια καλή ατμόσφαιρα. Η Ζέτα είναι χαρισματικό πλάσμα και έχει λόγο, Πιάνει τα πράγματα και αντιδρά χωρίς να γίνεται δεύτερη στον λόγο της. Πέρα από το γεγονός ότι είναι πολύ όμορφη».
Ο Αλέξης Κωστάλας τα χαίρεται τα «ταξίδια του», τους «προορισμούς» που επιλέγει σε όλα τους τομείς της ζωής του. Αλλωστε, έχει μάθει να εμπιστεύεται την τύχη του και να παρασύρεται σαν μικρό παιδί που τα θέλει όλα χωρίς να ξέρει τι θέλει. 


ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ

1. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Ανω Πετράλωνα.
2. Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν πολύ μικρός και μεγάλωσε με τη μητέρα του Αννα, στην οποία έχει μεγάλη αδυναμία.
3. Η καταγωγή του είναι μισή από την Κρήτη και μισή από τη Σύρο και τη Σέριφο.
4. Οικογενειακά τραπέζια με φαγητό και τραγούδι είναι από τις όμορφες αναμνήσεις των δύσκολων παιδικών του χρόνων.
5. Εχει καλούς φίλους και αισθάνεται πολύ τυχερός γι’ αυτό. «Οι έρωτες περνούν, οι φίλοι μένουν» υποστηρίζει.
6. Τη στρατιωτική του θητεία την εκπλήρωσε σε Νευροκόπι, Τρίπολη και Ξάνθη.
7. Πήγε στην Αμερική με πλοίο και ήταν όπως λέει: «Ενα καταπληκτικό ταξίδι. Είμαστε μια παρέα φοιτητών που γλεντούσαμε και περάσαμε τέλεια».
8. Πίστευε ότι είχε άσχημη φωνή. Μάλιστα, όπως λέει, μια φορά στο πανεπιστήμιο έκανε ένα σπικάζ και από την ντροπή του δεν έβγαλε μιλιά για δύο ημέρες.
9. Ηταν συμφοιτητές και φίλοι με τον Χάρισον Φορντ.
10. Εκανε αίτηση για να πάει στην ΕΡΤ για καθαρά βιοποριστικού λόγους.
11. Από τις πρώτες σημαντικές συνεργασίες του ήταν αυτή με τη Βίκυ Καρέλη. «Μια από τις ωραιότερες φωνές που είχε δεχθεί να σπικάρω μαζί της ένα ντοκιμαντέρ».
12. Είναι πολύ φίλοι με τον Γιώργο Παπαστεφάνου. Οπως λέει ο Αλέξης Κωστάλας: «Ο Γιώργος είναι χαρισματικός, γενναιόδωρος, ειλικρινής. Είναι πολύτιμος».
13. Δεν βλέπει πολύ τηλεόραση. Προτιμά να διαβάζει.
14. Το πιο όμορφο παραμύθι για εκείνον είναι η ίδια η ζωή
15. Ο Λογοθετίδης, η Παξινού, η Μερκούρη είναι από τους αγαπημένους του ηθοποιούς.
16. Ο πιο αγαπημένος του προορισμός είναι: «Εκείνος που ακόμα δεν έχουμε πάει».
17. Ενα καλό κόκκινο κρασί και καλή παρέα είναι αρκετά για νιώθει ευτυχισμένος ο Αλέξης Κωστάλας.
18. Δεν αποκαλύπτει πόσες ξένες γλώσσες μιλάει.
19. 
20. Το αγαπημένο του φαγητό: πολλά, αλλά πάντα μου άρεσε η φασολάδα και τα κεφτεδάκια της μαμάς μου.
21. Μετά τον στρατό εργάστηκε σε αεροπορική εταιρεία ως εποχικός υπάλληλος.
22. Στην Αμερική έκανε αρκετές δουλειές για να ζήσει. «Εργάστηκα και σε ένα τουριστικό ράντσο. Μάζευα τα τραπέζια, καθάριζα, έκανα πολλές δουλειές. Χόρευα και με τις τουρίστριες. Οχι όμως περισσότερους από τρεις χορούς την καθεμία. Το απαγόρευε το αφεντικό».
23. Ενα από τα αστεία περιστατικά που θυμάται στην καριέρα του είναι και οι ηχογραφήσεις στο πρώτο στούντιο της ΕΤΡ, όπου η μόνωση ήταν ελλιπής. «Γράφαμε στο υπόγειο στη Ρηγίλλης και ακούγαμε διάφορους ήχους. Ηταν το καζανάκι από τις τουαλέτες. Σταματούσαμε, λοιπόν, την εγγραφή και ξαναρχίζαμε».

Espressonews.gr
madata.gr